Kernkwaliteiten. Het zijn de vele goede eigenschappen waar ieder mens mee geboren wordt. We kunnen ze niet leren zoals fietsen of typen. Dat noemen we vaardigheden. Kernkwaliteiten kunnen wel verder ontwikkeld worden. Ze groeien als ze vaker worden gebruikt en als de belemmeringen waardoor ze worden onderdrukt uit de weg worden geruimd. Ik spreek meestal gewoon van kwaliteiten, dat past bij mijn bescheidenheid 😉.
Tot voor kort dacht ik dat inderdaad bescheidenheid een van mijn belangrijkste kwaliteiten was, samen met intelligentie, ordelijkheid en overzicht. Niet een pakketje waar ik zelf vreselijk enthousiast van werd. Nou ja, intelligentie vond ik wel handig.
Bij een cursus die ik deed, werkten we met kernkwadranten. Voor mijn verhaal doet het er even niet toe wat dat zijn. Het is een van de manieren om je eigen kernkwaliteiten te leren kennen. Waar het om gaat is dat diezelfde ‘goede’ eigenschappen van mij er opnieuw uit naar voren kwamen. Ordelijk, overzicht en bescheiden. Eigenlijk werd ik er een beetje depressief van. Ik vond het zo saai. Ik maakte daar een paar teleurgestelde opmerkingen over en de docent pikte dat op.
Als we zelf niet blij worden van onze eigen kwaliteiten dan klopt er iets niet. Onze kwaliteiten maken uit wie we zijn, samen met onze idealen en waarden. Die passen dus precies bij ons. Als we die bewust ontdekken, dan worden we blij, dan gaan we stralen, alsof we onze zielsverwant ontmoeten 😉.
De docent besloot een extra oefening met mij te doen. Die deed me inzien dat ik weliswaar heel ordelijk en bescheiden ben en vaak overzicht heb, maar dat ik die kwaliteiten noodgedwongen super heb ontwikkeld, waarschijnlijk om overeind te kunnen blijven. Daar ben ik zo goed in geslaagd dat die die kwaliteiten de overhand zijn gaan nemen en andere kwaliteiten zijn gaan overschaduwen. Of misschien was het ook noodzaak om die anderen een beetje te onderdrukken, omdat ze niet gewaardeerd werden.
Na enig onderzoek bleek namelijk dat ik ook over de volgende kwaliteiten beschik:
- speels
- rebels
- eigenwijs
- los
- van veel de grap kunnen inzien
En dat samen met mijn intelligentie. Dat is een leuke combinatie. Toen ging ik inderdaad stralen, toen werd ik blij. Ik was mijn eigen zielsverwant. Wat een geluk!
Maar, dacht ik, ik verzin gewoon wat eigenschappen die ik leuk vind en dicht ze mijzelf toe omdat ik er vrolijk van word. Lekker makkelijk. Dat maakt het natuurlijk nog niet waar.
Dus ik ben rond gaan vragen bij collega’s, vrienden, familie. ‘Ik heb begrepen dat ik speels, rebels, eigenwijs etc. etc. ben. Wat vind jij?
En bijna iedereen antwoordde:’ ja, duhuh… ik ken je niet anders.’ Of woorden van gelijke strekking.
Ik viel van mijn stoel. En tegelijkertijd ging ik het zelf ook zien, ik vond mijzelf steeds leuker en het allerbelangrijkste: ik werd een stuk zelfverzekerder.
Het maakt niet meer uit of anderen dat ook prettige eigenschappen vinden, ik vind het. Ik was voor het eerst echt blij met wie ik ben.
Ik heb natuurlijk, zoals iedereen, nog veel meer kwaliteiten, waaronder dus ook bescheidenheid en overzicht, maar deze ‘nieuwe’ waren blijkbaar zo lang ondergesneeuwd geweest in mijn eigen ogen (niet in die van anderen), en maken zo’n belangrijk onderdeel van mijn wezen uit, dat het essentieel was dat deze eens mijn volle aandacht kregen.
Dit laat maar zien dat als we in contact komen met onze kern, met wie we echt zijn, dat het dan klopt, dat we dan zijn blij zijn met onszelf. Dan krijgen we zelfvertrouwen en dan durven we te gaan handelen op onze eigen manier. En ja… dan is alles mogelijk.
Overigens is er helemaal niets mis met bescheiden, ordelijke en overzichtelijke mensen en er is ook niets mis met die kwaliteiten. Ze zijn gewoon maar een deel van mij en dat oordeel van saaiheid kwam daaruit voort.
0 Comments